Η Κανονικότητα των Χειροτονιών των Γ.Ο.Χ.

.
.

Επειδή η γνωστή μέθοδος πολεμικής της αληθείας κατά του εγκύρου της Ιερωσύνης της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, επανέρχεται κατά καιρούς εις το προσκήνιον αναλόγως των περιστάσεων, μέχρι σημείου κατάκριτοι νεοημερολογίται «Αρχιερείς» και «ιερείς» (!) να επαναλαμβάνουν αθεοφόβως μυστήρια τελεσθέντα υπό ημετέρων κληρικών, μέχρι και αναχειροτονίας ασυνειδήτων παλαιοημερολογιτών κληρικών επί βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, εθεωρήθη καθήκον να δοθή μία εισέτι και τελική απάντησις εν συνεχεία προηγουμένων, εκ πηγών εχουσών το κύρος που επιζητούν μερικοί «επιφανείς» θεολόγοι και κληρικοί, οι οποίοι μας ερωτούν, «ποια Εκκλησία σας αναγνωρίζει;»

1) Στα τέλη του έτους 1960, μετέβη εις την Αμερικήν ο Αρχ/της Ακάκιος Παππάς, όστις και εχειροτονήθη υπό δύο κανονικών επισκόπων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τη Διασπορά, Αρχιεπισκόπου Ντιτρόιτ και Σικάγου Σεραφείμ (Ivanov) και Επισκόπου Θεοφίλου (Ionesko), ως Επίσκοπος Ταλαντίου, στις 9 Δεκεμβρίου 1960 στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Σικάγου . 

2) Τον Μάιο του 1962, εταξίδεψε από την μακρινή Λατινική Αμερική, ο Αρχιεπίσκοπος Χιλής κ. Λεόντιος (Ρ.Ο.Ε.Δ.) με μεγάλο κίνδυνο να συλληφθεί από τις Αρχές του Ελληνικού Κράτους, όστις τη συνεργεία του Επισκόπου Ταλαντίου Ακακίου προέβησαν σε νέες χειροτονίες προς συγκρότησιν Κανονικής Συνόδου. Στο άκουσμα ότι τελικώς ένας ξένος (και κανονικός) Επίσκοπος ήρθε στην Ελλάδα να συνδράμει στον αγώνα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, οι Αστυνομικές Αρχές εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό σε όλες τις Μονές της Αττικής, προς σύλληψιν του επ. Λεοντίου και την απέλασιν του από την Ελλάδα. Ο μακαριστός Λεόντιος στο άκουσμα αυτών των μέτρων, εκρύβη για αρκετές μέρες μέσα στην καρβουναποθήκη της Μονής του Αγ. Νικολάου Παιανίας. Και ερωτώμεν: Ποιος θα επιχειρούσε τέτοιο πολυέξοδο και επικίνδυνο ταξίδι αν στα πρόσωπο του επισκόπου Ακακίου δεν αναγνώριζε ένα γνήσιο αδελφό και κανονικό συλλειτουργό ;

3) Το έτος 1969, η Ρ.Ο.Ε.Δ. επί Πρωθιεραρχίας του αλήστου μνήμης Μητροπολίτου Φιλαρέτου, αναγνώρισε τις χειροτονίες της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, διότι ετύγχανε να είναι και η παρασχούσα ημίν το μέγα της Αρχιερωσύνης αξίωμα. Παραθέτουμε τα γνήσια αντίτυπα της αναγνωρίσεως.

3α) Τον Ιούνιον του 1969, ο Πρωθιεράρχης της Ρ.Ο.Ε.Δ (ROCOR) Μητροπολίτης Φιλάρετος έστειλε την κάτωθι επιστολή δια της οποίας αναγνωρίζει τας επισκοπικάς χειροτονίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, στην οποία και γράφει:

.

.

Ο Πρόεδρος
της Συνόδου των Επισκόπων
της Ρωσσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της διασποράς
72 East 93D STREET, NEW YORK 28, Ν.Υ.
Tel: LEhigh 4-1601

.

Μάιος 30 Ιούνιος 12, 1969

.

Προς την Αυτού Μακαριότητα Αυξέντιον
Αρχιεπίσκοπον των Γνησίων Ορθοδόξων
Χριστιανών Ελλάδος.
Κανιγγος 32 - Αθήνας, Ελλάδα.
.

.

Μακαριώτατε,

Εν σχέσει με την ευγενή αδελφικήν σας επιστολήν της 12ης Μαΐου 1969, επιθυμούμε να γνωρίσετε ότι η Συνοδος των Επισκόπων της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς αναγνωρίζει το κύρος των επισκοπικών χειροτονιών του προκατόχου της υμετέρας Μακαριότητος τέως Αρχιεπισκόπου Ακακίου και των επακολουθησασών χειροτονιών των επισκόπων της υμετέρας Εκκλησίας.

Συμφώνως προς τα ανωτέρω και λαμβάνοντες υπ' όψιν διαφόρους άλλας περιστάσεις, η ημετέρα Συνοδος των Επισκόπων θεωρεί την υμετέραν Ιεραρχίαν, ωςαδελφούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα είναι εν πλήρει επικοινωνία μεθ' ημων.

Είθε αι ευλογίαι του Κυρίου να είναι με όλον τον κλήρον και τον πλήρη πίστεως λαόν της υμετέρας Εκκλησίας.

.

Εξαιτούμενος τας υμετέρας αγίας ευχάς,
διατελώ υμέτερος εν Χριστώ αδελφός.
+ Μητροπολίτης Φιλάρετος
.

.

3β) Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους κατέφθασε η κάτωθι επιστολή με ανάγλυφη σφραγίδα και υπογεγραμμένη από όλη την Ιερά Σύνοδο των Ρώσων Επισκόπων της Διασποράς. Η επιστολή έχει ως εξής:

.

.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ 

ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΕΝ ΤΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ

.

18/31 Δεκεμβρίου 1969

.

72 East 93D STREET, NEW YORK 28, Ν.Υ.
Tel: LEhigh 4-1601

Προς την Αυτού Μακαριότητα Αυξέντιον
Αρχιεπίσκοπον των Γνησίων Ορθοδόξων
Χριστιανών Ελλάδος.
Κανιγγος 32 - Αθήνας, Ελλάδα.

.

Μακαριώτατε,

.

Η αδελφική επιστολή της Υμετέρας Μακαριότητος της 25ης Νοεμβρίου 1969, ανεγνώσθη εις Συνεδρίασιν της Συνόδου Ημών σημερον. Αι πολλαί δοκιμασίαι τας οποίας υπέστη η Ορθόδοξος Εκκλησία από των αρχών της ιστορίας της, είναι ιδιαιτέρως μεγάλαι κατά τους χαλαιπούς τους οποίους διερχόμεθα και συνεπώς απαιτούν μεγαλυτέραν και ισχυροτέραν ενότητα μεταξύ εκείνων οι οποίοι είναι αληθώς αφοσιωμένοι εις την πίστιν των Πατέρων μας. Με τα αισθήματα αυτά επιθυμούμεν άπαξ έτι να σας πληροφορήσωμεν ότι η Σύνοδος των Επισκόπων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Διασπορά, αναγνωρίζει την ισχύν των επισκοπικών χειροτονιών του ευλογημένης μνήμης, προκατόχου Υμών, μακαρίτουΑρχιεπισκόπουΑκακίου και τας εν συνεχεία χειροτονίας, εν τη Ιερά Υμών Εκκλησία. Συνεπώς και λαμβανομένων υπ' όψιν διαφόρων άλλων περιστατικών, η Αρχιερατική ημών Σύνοδος, θεωρεί την Ιεραρχία Υμών ως Αδελφούς, εν Χριστώ, εν πλήρει κοινωνία μεθ΄ημών.

.

Είθε η ευλογία του Θεού να είναι μετά του Κλήρου και των Πιστών της Εκκλησίας Υμών, ιδίως κατά τας προσεχείς ημέρας της εν σαρκί Γεννήσεως ημετέρου Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού.

.

Ο Πρόεδρος της Συνόδου των Επισκόπων 

+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ

.

Τα Μέλη

+ ΝΙΚΩΝ Αρχ/πος Ουασιγκτώνος και Φλώριδος

+ ΣΕΡΑΦΕΙΜ Αρχ/πος Σικάγου και Ντητρόιτ 

+ ΒΙΤΑΛΙΟΣ Αρχ/πος Μόντρεαλ και Καναδά

+ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Αρχ/πος Λος Άντζελες και Τέξας

+ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Αρχ/πος Συρακουσσών και Τρόισκυ

+ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Αρχ/πος Δυτ. Αμερικής και Σαν Φραντζίσκο 

+ ΣΑΒΒΑΣ Επίσκοπος Έντμοντου

+ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Επίσκοπος Σηάτλ

+ Ανδρέας Επίσκοπος Ρόκλαντ

.

Ο Γραμματέας της Συνόδου 

+ ΛΑΥΡΟΣ Επίσκοπος Μανχάταν

4) Περαν τούτων, και άλλοι τινές επικριτές και κατήγοροι, θέλοντες να εκφύγουν τον σκόπελον της πλαστογράφου κατηγορίας περί ανυπάρκτου ιερωσύνης, μεταχειρίζονται το «υπερόριον» δήθεν της χειροτονίας ημων, άμοιροι ωςφαίνεται της εκκλησιαστικής ιστορίας και δια τούτο αγνοούντες τας εξ ανάγκης εν διωγμώ λαβούσας χώραν χειροτονίας από της εποχής των πρώτων μαρτυρικών διωγμών προς στηριγμόν της διωκωμένης χριστιανικής πίστεως, καθώς και ο θείος Παύλος γνωματεύει• «εν καιρώ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται» ( Εβρ. Ζ´ 12). Χαρακτηριστικόν πάραδειγμα η περίπτωσις του εν Αγίοις πατρός ημών Ευσεβείου Σαμοσάτων ο οποίος κατά τον καιρόν του Ιουλιανού του Παραβάτου εξόριστος ων, ενεδύθη στρατιωτικά ενδύματα και περιήρχετο τας κώμας και τας χώρας χειροτονών «υπερορίως» κληρικούς παντός βαθμού, ακόμη και Επισκόπους όπου εύρισκε ομόφρονα Αρχιερέα για να συμπράξει.

Θα πρέπει εις το σημείον τούτο της κανονικότητός μας να φέρομεν εις γνώσιν των αντιφρονούντων ότι, εις τας 27-8-1921 ο Μητροπολίτης των Ρωσων της Διασποράς Αναστάσιος συνέπραξε ομού μετά του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού εις την εις Επίσκοπον χειροτονίαν του Τιμοθέου, μετέπειτα Πατριάρχου Ιεροσολύμων και διαδόχου του Δαμιανού. Οσοι, λοιπόν, αμφισβητούν την Αποστολικήν Διαδοχήν των Γ.Ο.Χ., θα πρέπει να αμφισβητούν και την των Ιεροσολυμιτών.

Αλλά και προσφάτως όταν ηνώθη η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς μετά του Πατριαρχείου Μόσχας, οι Αρχιερείς της καθώς και οι λοιποί κληρικοί ανεγνωρίσθησαν ως κανονικοί δίχως αναχειροτονίαν, χειροθεσίαν ή άλλην τινα διαδικασίαν. Βεβαίως είναι γεγονός ότι το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως δεν είναι ικανοποιημένον από αυτό το γεγονός, διότι εις την ενημερωτικήν επιστολή του τότε Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου περί του γεγονότος της ενώσεως μετά της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, ο κ. Βαρθολομαίος δεν απήντησε και δεν εξέφρασε γνώμη γεγονός το οποίον φανερώνει την αμηχανίαν του δι’ αυτό που συνέβη, καθώς δεν θα δύναται να βάλλει ανέτως πλέον κατά της αποστολικής διαδοχής των Γ.Ο.Χ., ώστε να δικαιολογεί αναβαπτισμούς και αναχειροτονίας παλαιοημερολογιτών.

Θέλομεν να πιστεύσωμεν ότι, οι μη εξ εμπαθείας παρακινούμενοι νεοημερολογίται κληρικοί παντός βαθμού, πληροφορούμενοι δια του παρόντος την αλήθειαν, θα ανακαλέσουν την αστήρικτον συκοφαντίαν των και θα μετανοήσουν δια την θεοστυγή τόλμην των της επαναλήψεως κανονικών μυστηρίων.

Το, αν τινές παρείσακτοι και εγκάθετοι ψευδεπίσκοποι και ψευδοϊερείς υποκρίνονται τον παλαιοημερολογίτην κληρικόν προς παραπλάνησιν των αφελών δια χριστεμπορίαν, αυτό είναι άλλον θέμα και μάλλον προς εκείνους ενδεικτικώς έδει να αναφέρονται οι πολέμιοι της μαρτυρικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Αρκεί εις ημας η από Θεού αναγνώρισις, καθόσον τυγχάνομεν κανονικώς κεχειροτονημένοι και δεν διεσαλεύθημεν εις το παράπαν από της Αποστολικής και Πατερικής παραδόσεως, ούτε ηκολουθήσαμεν την παράνομον και αντικανονικήν (άνευ αποφάσεως πανορθοδόξου Συνόδου) εισαγωγήν του Συνοδικώς καταδικασμένου παπικού νέου ημερολογίου. Αλλά πιστοί εις την εντολήν της Εκκλησίας «Μη μέταιρε όρια αιώνια α οι Πατέρες σου έθεντο», αγωνιζόμεθα τον καλόν αγώνα της Πιστεως εν μέσω σκοπέλων, στερήσεων και κατά καιρούς σκληρών διωγμών υπό αυταρχικών «Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων» της Κρατικής Εκκλησίας του νέου ημερολογίου, μισούντων την αλήθειαν και εκπεσόντων της Χάριτος.

Μάλλον οι νεοημερολογίται θα πρέπει να έχουν αμφιβολίας δια το κύρος της κανονικότητός των. Διότι δεν αρκεί να υπάρχη μόνον ιστορική αλληλουχία της διαδοχής των χειροτονιών από της εποχής των Αγίων Αποστόλων μέχρι των Επισκόπων της σημερινής εποχής. Πρέπει οι δεχόμενοι την χάριν των Αγίων Αποστόλων να διακρατούν και την πίστιν Αυτών απαραχαράκτως κατά το, «Και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος των Αποστόλων γενόμενος», ως ψάλλει η Εκκλησία. Οι Αγιοι Πατέρες ελέγχουν τούς αιρετικούς ότι δια της ετεροδιδασκαλίας διέκοψαν την αποστολικήν διαδοχήν των (βλ. Αγ. Ειρηναίου, Κατά αιρετικών ΙΙΙ3, Αγ. Ιερωνύμου Επιστ. 84). 

Οι σημερινοί νεοημερολογίται Αρχιερείς, οι οποίοι φρονούν τα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και συμπροσεύχονται ασυνειδήτως μετά αιρετικών και αλλοθρήσκων, δεν «μετέχουν των τρόπων» των Αγίων Αποστόλων και άρα δεν δικαιούνται να θεωρούν εαυτούς διαδόχους των θρόνων των. Διότι κατά τον Αγ. Γρηγόριον τον Θεολόγον: «Το μεν γαρ ομόγνωμον και ομόθρονον, το δε αντίδοξον και αντίθρονον˙ και η μεν προσηγορίαν, η δε αλήθειαν έχει διαδοχής» (Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Εις τον μέγαν Αθανάσιον, η΄, ΡG 35, 1089) Δηλαδή: «Η ταυτότητα πίστεως είναι και ταυτότητα θρόνου, ενώ η διαφορά πίστεως, είναι και διαφορά θρόνου».

.

.

.

.

.

.
.

.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΕΛΙΚΑ...!!

Ο δρόμος της ευτυχίας

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).

Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό!

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα! Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη…


Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση. Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον; Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους…

Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τ’ αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών. Έδιωξε τη χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια. Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο. Έδιωξε την αγάπη και δέχτηκε το μίσος. Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που δέχτηκε με το βάπτισμα, και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.

Αδελφοί μου! Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία. Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του, να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ.

Όταν λέω:''κανείς δε μ'αγαπά''
Ο θεός μου λέει:,,Σ'αγαπώ''(Ιωάννης γ,16).
Όταν λέω:''Αισθάνομαι μόνη.''
Ο θεός μου λέει:,,Δεν θέλω σε αφήσει,ουδέ σε εγκαταλείψει''{εβραίους ιγ,5).
Όταν λέω:''Φοβάμαι.''
Ο θεός μου λέει:,,Μη φοβού''(Ιωάννης ις 33).
Όταν λέω:''Έχω πολλές φροντίδες.''
Ο θεός μου λέει:,,Πάσα την μέριμνα σας ρίψατε επάνω του''(Α Πέτρου ε,7).
Όταν λέω:''Κανένας δέν με συγχωρεί.''
Ο θεός μου λέει:,,Σε συγχωρώ''(Α. Ιωαννου α, 9).

ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ

Πόσες φορές! Πόσες φορές τα μαύρα σύννεφα της λύπης σκοτεινιάζουν τον ορίζοντα της ψυχής μας! Πόσες φορές το πρόσωπο σκυθρωπάζει και τα δάκρυα του πόνου καυτά κυλούν από τα μάτια μας!Πάλι δύσκολα τα πράγματα. Πάλι στενά όλα. Τίποτε δεν πάει καλά. Δεν μας βοηθούν οι δικοί μας. Μας ξέχασε και ο Θεός! Και καλά κάνει. Τέτοιοι που είμαστε, τέτοια μας πρέπουν...Είμαστε αδύνατοι οι άνθρωποι και όταν παρουσιασθεί κάποια δοκιμασία, τέτοιες μαύρες σκέψεις αρχίζουν να βασανίζουν το νου και να ταλαιπωρούν την ψυχή μας.

Εύκολα τα χάνουμε τότε και απογοητευόμαστε. Είναι και ο ανυποχώρητος εχθρός μας, ο διάβολος, που πάντοτε εκμεταλλεύεται τέτοιες περιστάσεις και ρίχνει τα βέλη του τα “πεπυρωμένα”, παρουσιάζει τα πράγματα πολύ χειρότερα απ’ ότι είναι, απελπίζει την ψυχή και ζαλίζει το νου με την ιδέα ότι ο Θεός μας ξέχασε, δεν υπάρχει Θεός για μας.Μήπως όμως πολλές φορές παθαίνουμε ό,τι και οι δύο μαθητές του Κυρίου, που το απόγευμα της ημέρας της Αναστάσεως οδοιπορούσαν από τα Ιεροσόλυμα προς ένα χωριό, σε απόσταση περίπου δύο ωρών, με το όνομα Εμμαούς; (βλ. Λουκ. κδ' 13-35).Είχαν ζήσει όλα τα γεγονότα που συγκλόνισαν τα Ιεροσόλυμα εκείνες τις ημέρες, τις δίκες του Κυρίου ενώπιον των αρχιερέων και του Πιλάτου, τα φρικτά παθήματα, τη σταύρωση και την ταφή του. Κάποιες παράξενες ειδήσεις που άρχισαν να κυκλοφορούν τελευταία, ότι ο Χριστός ζει, δεν τις υπολόγισαν πολύ, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν αληθινές. Ήταν απογοητευμένοι από την έκβαση των γεγονότων, είχαν χάσει τις ελπίδες τους και οι ψυχές τους είχαν βυθισθεί σε πέλαγος θλίψεως.Και τότε “ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς”. Τους πλησίασε και άρχισε να βαδίζει στο δρόμο μαζί τους. Τι συμβαίνει; Τι συζητάτε μεταξύ σας “και εστέ σκυθρωποί;” Γιατί αυτή η κατήφεια και η απελπισία στα πρόσωπα σας; Και εκείνοι άρχισαν να εξηγούν, να διηγούνται όσα συνέβησαν εκείνες τις ημέρες στα Ιεροσόλυμα, που κατατάραξαν τις ψυχές τους.Ήταν σκυθρωποί διότι έχασαν τον Διδάσκαλο. Και Εκείνος ήταν ανάμεσα τους!Μιλούσαν με πόνο για την απουσία του σ' Αυτόν που ήταν παρών εκεί μπροστά τους.Έκλαιγαν για τον θάνατο Εκείνου που συνέτριψε τον θάνατο αναστάς εκ νεκρών.Πόσο θα θέλαμε να ήμαστε εκεί κοντά τους κάπου και να τους φωνάζαμε δυνατά να ξυπνήσουν: Άγιοι άνθρωποι του Θεού, μαθητές του Κυρίου, ανοίξτε τα μάτια σας να δείτε, ότι Αυτός που θάψατε νεκρό, είναι μπροστά σας ζωντανός, Αυτός που θεωρείτε απόντα είναι παρών ανάμεσα μας. Δεν σας ξέχασε, δεν σας αφήνει μόνους σας να σβήνετε στον πόνο. Είναι κοντά σας και σας μιλά. Γι’ αυτό και αισθάνεστε να παρηγορείται η καρδιά σας. Γι’ αυτό νιώθετε να υποχωρεί ο πόνος σας, να φεύγουν τα σύννεφα απ' την ψυχή σας και ένας ήλιος λάμπει τώρα καθαρός και ολοφώτεινος μπροστά σας και βάλσαμο παρηγοριάς ρίχνει στο βάθος της καρδιάς σας.Ασφαλώς οι δύο μαθητές του Κυρίου, όταν θα έφερναν στη μνήμη τους αργότερα το γεγονός, θα απορούσαν με τον εαυτό τους: Πως δεν Τον καταλάβαμε τότε; Γιατί να δυσκολευθούμε να Τον αναγνωρίσουμε, αφού “η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν”, καθώς μας μιλούσε στο δρόμο και ένιωθε στα βάθη της η ψυχή μας ότι δεν ήταν ένας απλός συνοδοιπόρος Εκείνος, ότι δεν μπορούσε να ήταν άλλος παρά ο αναστημένος Χριστός;Πόσες φορές παθαίνουμε τα ίδια και μείς! Μας ξέχασε ο Θεός, λέμε, ενώ ο Θεός είναι δίπλα μας! Όχι βέβαια για να παρακολουθεί αδιάφορος τη δυσκολία μας. Είναι δίπλα μας και μας φροντίζει, μας μιλά, μας ενισχύει και παρηγορεί και δίνει δύναμη ν' αντέχουμε στη δυσκολία, στη θλίψη που μας ταλαιπωρεί.Είναι δίπλα μας, αλλά δεν “διηνοίχθησαν” ακόμη οι οφθαλμοί μας. Δεν βλέπουμε συνεπώς καθαρά την πραγματικότητα. Η ομίχλη της δυσπιστίας μειώνει την ορατότητα, θολώνει τους ορίζοντες και πνίγει τις ελπίδες της ψυχής μας. Δεν βλέπουμε τότε ούτε τον Θεό που στοργικά παρακολουθεί και δυναμικά επεμβαίνει, ούτε τον διάβολο που πάντοτε πολεμεί και με πανουργία παρεμβαίνει.Όταν όμως ανοίξουν τα μάτια μας, όταν το φως της πίστεως φωτίζει τους δρόμους μας, βλέπουμε τον Θεό κοντά μας και τότε που Εκείνος γίνεται “άφαντος” για τους σωματικούς μας οφθαλμούς.Αυτό συνέβη με τους δύο μαθητές του Κυρίου που πορεύονταν στην κώμη Εμμαούς. Όταν στο τραπέζι τους ο Κύριος ευλόγησε τον άρτο, τον έκοψε και τον προσέφερε, άνοιξαν τα μάτια τους “και επέγνωσαν αυτόν”. Τον αναγνώρισαν. Αυτός όμως την ώρα εκείνη “άφαντος εγένετο άπ' αυτών”. Χάθηκε από μπροστά τους. Αλλά η αιφνίδια αυτή εξαφάνιση δεν τους απογοήτευσε. Έτρεξαν αμέσως στα Ιεροσόλυμα να πουν στους άλλους μαθητές ότι ο Κύριος ζει, ότι ανέστη εκ νεκρών και Τον είδαν με τα μάτια τους και Τον άκουσαν και μίλησαν μαζί του.Και μείς κάποτε τον είδαμε τον Θεό. Αισθανθήκαμε την παρουσία του κοντά μας, την παντοδύναμη προστασία και τη θαυμαστή πρόνοια και επέμβαση του στη ζωή μας. Αν κατόπιν τα πράγματα δυσκόλεψαν, δεν σημαίνει αυτό ότι ο Θεός μας ξέχασε και έπαυσε πια να υπάρχει για μας.Δεν είναι νεκρός ο Θεός μας, αδελφέ. Είναι Θεός ζωντανός, αληθινός, αθάνατος. Που πάντοτε, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, βρίσκεται κοντά μας, έτοιμος να βοηθήσει, να ενισχύσει, να στηρίξει την ταλαιπωρημένη μας ψυχή.Γι' αυτό ποτέ μην κουραστείς από τον κόπο και τις δυσκολίες της ζωής. Ποτέ μην αφήσεις την ψυχή σου ν' απελπισθεί και να λυγίσει κάτω από το βάρος των θλίψεων.Ποτέ μην πεις: με ξέχασε ο Θεός.Δεν μπορεί ποτέ να μας ξεχάσει ο Θεός. Είναι πάντα κοντά μας ο Θεός. Γιατί είναι Θεός αγάπης, πατέρας στοργικός.

Το αειπάρθενον της Θεοτόκου

Οι αιρετικοί και κυρίως οι Προτεστάνται με τους Ευαγγελικούς και τους Ιεχωβάδες, δεν τιμούν την Μητέρα του Θεού, αντιθέτως ασεβούν στο Άγιο όνομά της λέγοντας ότι δεν είναι Αειπάρθενος.

Και για να στηρίξουν την πλάνη τους αυτή χρησιμοποιούν μερικά χωρία της Αγίας Γραφής τα όποια παρερμηνεύουν.Και συγκεκριμένα δίνουν αυθαίρετη ερμηνεία στο χωρίο της Καινής Διαθήκης πού λέγει περί του Ιωσήφ:

«Καί οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτήν ἕως οὗ ἔτεκεν τόν υἱόν αὐτῆς τό πρωτότοκον».
Αλλά το «ἕως οὔ» σημαίνει ουδέποτε. Δεν θα πει, δηλαδή, ότι μετά την γέννηση του Χριστού την γνώρισε, ως γυναίκα του, αλλά θα πει ουδέποτε.
Το «ἕως οὗ» στην Αγία Γραφή, το συναντούμε πολλές φορές και σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει το ουδέποτε.

Αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
1) Λέγει, π.χ. η Αγία Γραφή για τον κόρακα του Νώε, ότι δεν επέστρεψε εις την Κιβωτό «ἕως οὐ ἐξηράνθη τά ὕδατα».
Αλλά αφού δεν γύρισε πίσω στην κιβωτό προτού ξεραθούν τα ύδατα, πού δεν είχε πού να σταθεί, επέστρεψε όταν ξηράθηκαν τα ύδατα;

2) Λέγει η Γραφή: «εἶπε ὁ Κύριος τῷ Κυρίω μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου».
Ερωτάμε λοιπόν. Μετά την καθυπόταξη των έχθρων του, θα παύση ο Χριστός να βρίσκεται εκ δεξιών του Πατρός;

3) Και άλλου πάλι ο Χριστός λέγει στους μαθητές του: «Καί ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Έ! λοιπόν, μετά την συντέλεια του αιώνος δεν θα είναι ο Χριστός με τους μαθητές Του;

4) Λέγει επίσης η παλαιά Διαθήκη περί της στείρας Μελχόλ: «Καί τή Μελχόλ... οὐκ ἐγένετο παιδίον ἕως τῆς ἡμέρας τόν ἀποθανεῖν αὐτήν».
Σύμφωνα με την ερμηνεία των αιρετικών θα πρέπει η Μελχόλ να γέννησε παιδί μετά τον θάνατον της, όταν ήταν στον τάφο!

Το «ἕως οὗ» όμως κι εμείς σήμερα το χρησιμοποιούμε με την έννοια του ουδέποτε. Λέγει π.χ. ο δάσκαλος στα παιδιά:
Καθίστε ήσυχα έως ότου επιστρέψω... Εννοεί, λοιπόν, ότι μετά την επιστροφή του, τα παιδιά πρέπει να είναι άτακτα; Κάθε άλλο... Τον διδάσκαλο τον ενδιαφέρει να καθίσουν ήσυχα μέχρις ότου επιστρέψει. Κατόπιν εξυπακούεται ότι εφόσον θα είναι παρών, θα είναι ήσυχα.

Και τον Ευαγγελιστή, λοιπόν, τον ενδιαφέρει ν’ αποδείξει ότι η Παναγία υπήρξε Παρθένος μέχρι της γεννήσεως του Χριστού, ο όποιος γεννήθηκε υπερφυσικά, εκ Πνεύματος Αγίου και δεν είναι Υιός του Ιωσήφ, αλλά του Θεού. Τα μετά την γέννηση δεν τον ενδιαφέρουν. Ήτο ευνόητο να μείνει Παρθένος, αφού αξιώθηκε της μεγίστης τιμής να γεννήσει «τόν πάντων ἁγίων Ἁγιώτατον Λόγον».

Και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έρωτα τους άπιστους και τους βλάσφημους αιρετικούς: «Πῶς ἡ Θεόν γεννήσασα συνάφειαν ἀνδρός κατεδέξατο;». Και υπογραμμίζει: «οὗ σωφρονοῦντος ἀνδρός ἐστί τά τοιαῦτα νοεῖν».
Αλλά είναι αδύνατον να καταλάβουν, αγνότητα, αγιότητα και αειπαρθενία, αυτοί πού ζουν μακριά από την σωφροσύνη.

2Ο απλές συμβουλές για να αποκτήσουμε την ταπείνωση.

1.Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει. Και προπαντός μην παραπονείσαι.
2.Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.
3.Σε περιφρόνησαν; Να χαίρεσαι.
4.Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.
5.Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.
6.Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.
7.Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.
8.Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
9.Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου, οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.
10.Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.
11.Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.
12.Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
13.Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.
14.Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος.
15.Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
16.Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.
17.Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
18.Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξαζε τον Θεόν.
19.Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε. Αγρύπνησε. Κάνε προσευχή.Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι "τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή".

Προσευχή Εξομολογητική

Κύριε, μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου,που ζεί μέσα στην αμαρτία, σε χρειάζομαι περισσότερο απο κάθε άνθρωπο της γής, είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν,και φέρομαι ανόητα που δεν γνωρίζω το καλό της ψυχής μου.

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου, διότι είμαι κυριευμένος απο πολλά πάθη που δεν τα βλέπουν οι άνθρωποι εύκολα,  κρύβομαι απο τους άλλους αλλά  εγώ ο ταλαίπωροςδεν μπορώ να κρυφτώ  απο το άγρυπνο μάτι της κρίσεως Σου.

Κύριε ,βοήθησέ με και σώσον με,τον αδιάντροπο και εραστή των παθών.

Κύριε η ραθυμία μου με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία και γίνομαι πρόθυμος σε κάθε πειρασμό. που με χλευάζουν ακόμη και οι δαίμονες για την αθλιότητα μου.

Κύριε, ελέησόν με! Κύριε, ταπείνωσέ με! για να σωθώ.

Κύριε, ταπείνωσέ με για να μετανοήσω ειλικρινά. Κύριε, σώσέ με απο κάθε υπερηφάνεια, θυμό, κακία, φθόνο και περιέργεια.

Κύριε, σκέπασέ με, με τη φιλανθρωπία Σου και καθοδήγησέ με στο δρόμο των εντολών Σου.

Κύριε, νιώθω τόσο ανίσχυρος, σαν σκουλίκι, που εύκολα μπορούν να το πατήσουν οι άνθρωποι για να το λιώσουν.

Κύριε, σώσόν με. Κύριε, δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου ώστε να κατανοήσεις ότι ζητώ ευσπλαγχνικά το θείο έλεος Σου.

Κύριε, έχω μοιάσει του φαρισαίου και γεμάτος έπαρση, νομίζω ότι έχω επιτύχει κάτι στη ζωή μου.

Ψυχή μου,πόσο σκοτεινή είσαι, που δεν βλέπεις ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου, γίνεσαι άχάριστη και αναιδής στις τόσες ευλογίες του Θεού.

Ψυχή μου, πόσο τυφλωμένη είσαι, απο τα ακάθαρτα πάθη και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου για να έρθεις σε μετάνοια.

Ψυχή μου, πόσο αναίσθητη γίνεσαι, που ούτε φοβάσαι το Θεό, κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή.

Ψυχή μου,πόσο εύκολα κατρακυλάς μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου,και δεν σταματάς ν'αμαρτάνεις.

Ψυχή μου,σε παρακαλώ σταμάτα λίγο,και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου, που για σένα σταυρώθηκε.

Ψυχή μου.σήκω και μετανόησε με δάκρυα που να βρέχουν τη γή για την αδικία που προσφέρεις στον εαυτό σου.

Ψυχή μου,ταπεινώσου σαν τον ληστή,την πόρνη και τον άσωτο υιό,και γίνε τυφλός στα πάθη.

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια,διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις.

Ψυχή μου,μετανόησε, δάκρυσε, ταπεινώσου και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας και πήγαινε στο φώς των αρετών στο φώς των εντολών του Θεού.

Κύριε,άπειρη η Σοφία Σου για τον αμαρτωλό δούλο Σου,που δεν παύεις να με ελεείς να με συγχωρείς, να με φωτίζεις και να με θερμαίνεις με τη Θεία Αγάπη Σου, για να νοιώσω την αθλιότητά μου ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου. της θείας παντοδυναμίας Σου.

Κύριε,σε υμνώ και σε δοξάζω που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου χωρίς να με δικάσεις με τη δικαιοσύνη Σου.

Κύριε, παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου έχεις γίνει πλέον η τροφή της ψυχής μου,που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου.

Κύριε,ενώ εσύ με τρέφεις εγώ ο άθλιος δεν φυλάττω τις εντολές Σου και το νοιώθω διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου για τις αμαρτίες μου.

Ψυχή μου, που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου; που είναι η καθαρή προσευχή σου;που είναι η ταπεινή νηστεία σου;

που είναι η αγάπη σου για το Θεό; Ζείς για τον εαυτό σου χωρίς να προσφέρεις τίποτα στο Θεό.

Ψυχή μου, οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι,τα λόγια σου υπερήφανα, ενώ οικοδομείς άλλους εσύ μένεις ερηπωμένη και γκρεμισμένη, τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό.

Ψυχή μου,πόσο άδεια είσαι απο αρετές! πόσο αμέλεια σε κυβερνά! που είναι η καθαρότητά σου; που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου;

Ζείς για τον κόσμο. Ζείς για τον εαυτό σου. Μετανόησε και κλάψε για τις αμαρτίες σου.

Ψυχή μου, εξομολογήσου ειλικρινά στο Θεο του ελέους, χωρίς να κρύψεις τίποτα για να δεχθείς τη λυτρωτική θεία χάρη Του,

να σε σκεπάζει πλούσια, ώστε κεκαθαρμένη πλέον να ζείς, δοξάζοντας το Θεό.

Κύριε μου, εσύ που δέχθηκες τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς,δέξου και τη δική μου μετάνοια, προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου, και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με, συγχώρεσόν με και σώσόν με.

Κύριε, διώξε κάθε απρεπή φαντασία, κάθε θυμό και οργή και ντύσέ με με στολή φωτεινή σαν των αγγέλων και να σε υμνώ.

Ψυχή μου, τι έχεις να απολογηθείς την ώρα της κρίσεως σου, που τα πάντα θα είναι γνωστά στο Θεό.

Σκέψου την αιώνια ζωή. Μετανόησε. Λυπήσου τον εαυτό σου.

Κύριε, κράζω και φωνάζω μ'όλη την ψυχή μου ελέησόν με τον αμαρτωλό. Όλο το σώμα μου αναταράζεται απο λυγμούς μετανοίας και ζητώ το μέγα έλεος σου.

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με απο τις αμαρτίες μου.

Κύριε, κοίτα τη λύπη της ψυχής μου, την ειλικρινή μετάνοια μου και ελέησόν με.

Κύριε,κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου,τα δάκρυα της μετανοίας μου, και άκου τη φωνή της καρδιάς μου,που φωνάζει:Ελέησόν με!

Κύριε, κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου και σώσέ το, ως καλός ποιμένας.

Κύριε, ελέησόν με, σώσόν με.

Κύριε, θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου με το φάρμακο του ελέους Σου.

Ψυχή μου,προσεύχου κατανυκτικά. νήστευε με αρετή, αγρύπνα καθημερινά, έχοντας καρδία συντετριμμένη και πνεύμα ταπεινώσεως, λέγοντας :

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλόν. Αμήν.

Η προσευχή

Η προσευχή είναι σαν τον μαγνήτη. Που τραβά την χάρη του Θεού. Που τραβά την πρόνοια του Θεού. Και αυτή σκεπάζει το κόσμο, δυναμώνει τον κόσμο, συντηρεί τον κόσμο, δίνει στον άνθρωπο παρηγοριά και δύναμη.
Όταν δεν έχει προσευχή ένας τόπος δεν έχει παρηγοριά, δεν έχει δύναμη. Γι'αυτό, λοιπόν, στις δυσκολίες και τις δικές μας και των αδελφών μας, να μην αποκάμνουμε να προσευχόμαστε γι'αυτούς. Είναι πολύ σημαντικό. Πάρα πολύ σημαντικό έργο η προσευχή...

Ἀγάπη (ποίημα)

Ἀγάπη· δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀδέρφια μου σκορπᾶτε·
παντοῦ, σὲ φίλους καὶ ἐχθρούς, τοὺς πᾶντες ν᾿ ἀγαπᾶτε.

Ἀγάπη συνανθρώποι μου ἔχετε μεταξύ σας,
πάντα ἀγάπη πλούσια ἂς ἔχει ἡ ψυχή σας.

Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός ὅλος πλημμυρισμένος,
ἀγάπη μᾶς ἐδίδαξε, ἂς εἶναι εὐλογημένος!

Ἀγάπη, πιὸ πολύτιμο στὸν κόσμο δὲν ὑπάρχει,
διώνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὸ ἄγχος καὶ τὰ πάθη.

Ἀγάπη δίδαξε ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει,
ἀπ᾿ τὴν κακία, τὸ κακό, τὸ μίσος νὰ ἀπέχει.

Ἀγάπη ἀκόμα δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες
καὶ πιὸ πολὺ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη αὐτὲς τὶς μέρες.

Ἀγάπη ζητᾶ ἡ ἐποχή, ἀγάπη κι ὁ καιρός μας
ἂς πάρουμε παράδειγμα τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας.

Ἀγάπη ἀδέρφια νἄχετε πάντοτε στὸ πλευρό σας
τότε θα εἶναι ἀνάλαφρος, σὰν πούπουλο ὁ σταυρός σας.

Ἀγάπη κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπέραντη εἶχε
καὶ τόση γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ αὐτὴν κατεῖχε,

ποὺ αἰώνια νὰ κολαστῇ ἔδινε τὴν ψυχή του,
γιὰ προκειμένου νὰ σωθοῦν οἱ ἄσπονδοι ἐχθροί του!

Κύριε, καθάρισε την καρδιά μου από κάθε υπόλειμμα εγωισμού, υπερηφάνειας, αλαζονείας και κάνε με άνθρωπο απλό, ταπεινό, που να δίνω προτεραιότητα στους άλλους και να τους θεωρώ όλους υπερέχοντας.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

 

Θεέ μου, λυπάμαι για όλες μου τις αμαρτίες με όλη μου την καρδιά. Διαλέγοντας να κάνω το λάθος και αποτυγχάνοντας να κάνω το σωστό. Αμάρτησα απέναντι Σου τον οποίον θα έπρεπε να αγαπώ πάνω από όλα τα πράγματα. Ειλικρινά σκοπεύω, με την βοήθεια Σου, να ακολουθήσω τον Νόμο Σου Να μην αμαρτάνω πια και να αποφύγω οτιδήποτε με οδηγεί στην αμαρτία. Ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός υπέφερε και πέθανε και Αναστήθηκε για εμάς . Στο Ονομά Του, Θεέ μου, δείξε έλεος. Αμήν

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

Κύριε , Ιησού Χριστέ , ελέησόν με .

...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , φώτισε της καρδιάς μου το σκοτάδι ,

.

άνοιξέ μου τα μάτια , να βλέπω Τα Θεία Σου Μηνύματα ,

.

και να αισθάνομαι Την Θείαν Σου Βούληση ...

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

Καθοδήγησε Κύριε τα διαβήματά μου προς εργασίαν των εντολών Σου .

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με , τον αμαρτωλό ...

.

.Ας γίνει η μονολόγιστή " ευχή " το οξυγόνο της ψυχής μας ,

.

ας γίνει το όπλο μας ενάντια στην κάθε παγίδα , και κάθε πειρασμό ,

.

που φέρνει ο πονηρός στο δρόμο μας ....

Ας επικαλούμαστε , με ευλάβεια Το Πανάγιο Όνομα

.

Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ,

.

και ας γίνει το κομποσχοίνι μας , η ασπίδα της ψυχής μας ,

.

το όπλο μας ενάντια στο κακό και την αμαρτία .

.

Ο Θεός να σκεπάζει και να καθοδηγεί τον κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής .

.

Ας έχουμε όλοι μας ένα ευλογημένο , ειρηνικό , και όμορφο σαββατοκυρίακο .

" Αν Σε αγαπώ Κύριε,

Για την αγάπη Σου !

.

" Αν Σε αγαπώ Κύριε,

δεν το κάνω αυτό για τον Παράδεισο που μας υποσχέθηκες...

.
Αν φοβάμαι να πέσω στην αμαρτία,

ο λόγος δεν είναι η Κόλαση που μας απειλεί...

.
Ότι με ελκύει κοντά Σου, Κύριε,

δεν είναι τίποτα άλλο παρά μονάχα Εσύ...

.Εσύ που αγάπησες τόσο το πλάσμα Σου,

ώστε να σταυρωθείς γι' αυτό σαν κακούργος.
.
Σε αγαπώ τόσο, ώστε κι αν δεν υπήρχε Παράδεισος...
και πάλιν θα σε αναζητούσα . . .

. 
Κι αν δεν υπήρχε Κόλαση . . .

και πάλιν θα σε λογάριαζα . . . "

Αγάπη χωρίς όρια.

Η Αστείρευτη Πηγή !

.........
.
Η Αγάπη πήρε ένα προσωπικό όνομα. Πήρε πρό­σωπο ανθρώπου. Περπάτησε στους δρόμους μας. Έγινε ένας από μας, χωρίς να πάψει να είναι θεϊκά ο εαυτός της. «Ιησούς = Αγάπη». . .
Αυτή όμως η εξερεύνηση πού κάναμε εδώ προχωρεί πέρα από ένα Πρόσωπο ή από τα θεία Πρόσωπα. Αφο­ρά τό κοινό εσωτερικό τους, όχι αυτό πού προσιδιάζει στο καθένα. Πρόκειται αυτή τη στιγμή να ατενίσουμε την «θεία ουσία», να διακρίνουμε αυτό πού είναι «εν τω Θεώ», αυτό πού υπήρξε η πρώτη γενεσιουργός συγκίνηση. Αυτό το ονομάσαμε Αγάπη, Αγάπη χωρίς όρια.
.

Θέλουμε λοιπόν να ανέβουμε στην ίδια την Πηγή. Ασφαλώς θα βοηθούσε το να διακρίνουμε και ν' ακολου­θήσουμε σ' αυτή την Πηγή τα συγκεκριμένα αναβλύσματα· Να σταματήσουμε κοντά στις τρεις συμβολικές μορφές, εξ ίσου ωραίες και νεανικές, πού κάθονται στο τραπέζι του Αβραάμ κάτω απ' τη δρυ Μαμβρή ν' ακούσουμε τη θρη­σκευτική μελωδία με τρεις φωνές, όπου κάθε φωνή ψάλλει την ίδια Αγάπη με τη δική της μελωδικότητα. Για τις προσωπικές σχέσεις στο εσωτερικά της θείας ουσίας δεν θα γίνει λόγος εδώ. Αυτό θα ξεπερνούσε το σχέδιο μας και τις δυνατότητές μας. Θα μιλήσουμε λοιπόν για τον " Κύριο - Αγάπη " , χωρίς διαφοροποίηση.

Θα μιλήσουμε για την Αγάπη με τον πιο απλό τρόπο. Θα μιλήσουμε γι' αυτήν από τις πιο απλές απόψεις.
Σ' αυτή την πρώτη προσέγγιση, άμεση κι απαλλαγμένη από τα αισθητά κι από τις φόρμες, θα βρεθούμε στο ίδιο επί­πεδο με τόσες ψυχές, πολύ απλές κι αυτές, πού αγνοούν τις θεωρίες, ξέρουν μόνο ν' αγαπούν και στενάζουν για τη συνάντηση του αγαπημένου με τον Εραστή, της ψυχής με την Αγάπη.

— Είναι αλήθεια, παιδί μου, ότι δεν ποθείς τίποτε άλλο παρά την Αγάπη;
— Είναι αλήθεια, Κύριε.
— Αληθινά δεν ποθείς παρά να αγαπάς καί να α­γαπιέσαι ;
— Αληθινά, Κύριε.
— Λοιπόν, παιδί μου, αφού έχεις αυτή τη δίψα, έλα στο νερό.
Έλα στο αρχικό νερό. Έλα να πιείς στην Πηγή !

Ο Ιησούς Χριστός

Ο Ιησούς Χριστός

.

O Ιησούς Χριστός δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο, ένα αντικείμενο για ζωγραφιά, ένας ηρωας, μια όμορφη μορφή, μια σκέψη για ένα τραγούδι, αλλά για εκείνους που έχουν ακούσει τη φωνή Του, που έχουν αισθανθεί τη συγνώμη Του, που έχουν δεχτεί την ευλογία Του, είναι μελωδία, θαλπωρή, φως, χαρά, ελπίδα και σωτηρία, ένας Φίλος που ποτέ δεν τους εγκαταλείπει και μας ανυψώνει όταν οι άλλοι προσπαθούν να μας ρίξουν. Δεν μπορούμε να Τον εξουθενήσουμε ακόμα κι αν Του φορτώσουμε όλες τις λύπες μας και τα προβλήματά μας. Αυτός είναι πάντα έτοιμος να μας σηκώσει, είναι πάντα έτοιμος να μας βοηθήσει. Μας αντιμετωπίζει με την ίδια αγάπη, μας φωτίζει με το ίδιο χαμόγελο, μας συμπονά με την ίδια ευσπλαχνία.

.

Είναι όπως λέει ο ποιητής :

Ανάπαυση στον κουρασμένο,

Χαρά στον λυπημένο,

Ελπίδα στον απελπισμένο,

Φως στο ευτυχισμένο.

Σπίτι για τον ξένο,

Δύναμη μέχρι το τέλος,

Καταφύγιο απ' τον κίνδυνο,

Σωτήρας και Φίλος!

Μου δίνει χαρά στη θέση της λύπης

Μου δίνει αγάπη που διώχνει κάθε φόβο μακριά

Και φωτίζει την σκοτεινή μου θλίψη

Και με κάνει να βλέπω το νόημα της ζωής πιο καθαρά.

"Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: ";Υμείς φίλοι μου εστέ ...;"; Σαν φίλο να Τον ατενίζουμε και να Τον πλησιάζουμε. Πέφτουμε; Αμαρτάνουμε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχουμε κοντά Του, όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίνει η αίσθηση του φίλου. Να Του πούμε: "Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με";. Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ΄ τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ΄ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρουμε ότι μας αγαπάει.

Αν θελήσουμε και Τον ακολουθήσουμε και τούτη η ζωή με τον Χριστό είναι χαρά, έστω και μέσα σε δυσκολίες. Όπως το λέει ο Απόστολος Παύλος: " Χαίρω εν τοις παθήμασί μου". Αυτή είναι η θρησκεία μας, εκεί πρέπει να πάμε. Δεν είναι τα τυπικά, όσο είναι να ζει κανείς με τον Χριστό. Όταν αυτό το πετύχεις, τι άλλος θέλεις; Κέρδισες το πάν. Ζεις τον Χριστό και ο Χριστός ζει μέσα σου. Όλα μετά είναι πολύ εύκολα, η υπακοή, η ταπείνωση, η ειρήνη.

Συνέντευξη με Τον Θεό !

Συνέντευξη με Τον Θεό !

...
« Θα ήθελες να μου πάρεις μια συνέντευξη ; …

με ρώτησε ο Θεός.
- Αν έχετε χρόνο … απάντησα.
Ο Θεός χαμογέλασε.
- Ο χρόνος μου είναι αιωνιότητα …

Τι θέλεις να με ρωτήσεις;
- Τι σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;
.

Ο Θεός απάντησε:
- Το γεγονός ότι βαριούνται την παιδική ηλικία, βιάζονται να μεγαλώσουν … και μετά ποθούν να είναι παιδιά.

Ότι χάνουν την υγεία τους για να βγάλουν λεφτά … και στη συνέχεια χάνουν τα χρήματά τους για να επανακτήσουν την υγεία.

Το γεγονός ότι σκέφτονται με φόβο για το μέλλον και ξεχνούν το παρόν και έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον.

Ότι ζουν σαν να μην πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει.

.
Ο Θεός πήρε το χέρι μου και στάθηκε σιωπηλός για λίγο.

Τότε ρώτησα:
- Ως πατέρας , ποιά είναι μερικά μαθήματα ζωής που θέλετε να διδάξετε στα παιδιά Σας;

- Να μάθουν ότι διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να ανοίξει βαθιές πληγές στην καρδιά αυτών που αγαπάνε … και χρειάζονται αρκετά χρόνια για να επουλωθούν.

Να μάθουν ότι πλούσιος άνθρωπος δεν είναι εκείνος που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που του χρειάζονται τα λιγότερα.

Να μάθουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν, αλλά απλώς δεν ξέρουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορούν να βλέπουν το ίδιο πράγμα και να το ερμηνεύουν διαφορετικά.

Να μάθουν ότι δεν είναι αρκετό να συγχωρούν τους άλλους, αλλά επίσης, ότι πρέπει να ζητούν κι΄ αυτοί συγνώμη για τα ικά τους φταισίματα ...

- Σας ευχαριστώ για το χρόνο Σας … είπα ταπεινά.

Είναι κάτι ακόμα που θέλετε να μάθει ο κόσμος;

Ο Θεός με κοίταξε χαμογελώντας και είπε:
- Απλά ότι είμαι εδώ, πάντοτε, για ό,τιδήποτε με χρειάζεστε ... »

Κάποιος σου μιλά . . . αφουγκράσου

Κάποιος σου μιλά . . . αφουγκράσου

...

" Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί.

Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις,

ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν,

ζητώντας τη γνώμη μου για ό,τι πρόκειται να κάνεις σήμερα.

Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος

προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα

για να πας στη δουλειά σου.

Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος.

Για να δεις ότι είμαι κοντά σου,

έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό

και το κελάηδημα των πουλιών.

Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου

και πάλι περίμενα. . .

Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου,

δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.

Όταν γυρνούσες από τη δουλειά

είδα τη κούραση και το στρες σου

και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο

για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας.

Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.

Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες.

Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.
Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη.

Άνοιξες μετά την τηλεόραση,

και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή,

εγώ περίμενα . . .

Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου

και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.

Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο

κατάλαβα τη σιωπή σου

και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού

για να μπορείς να ξεκουραστείς,

αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα ,

άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια.

Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες...

αλλά δεν πειράζει!

Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα ;

Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς.

Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι , όσο χρειαστεί , για να με αισθανθείς ότι είμαι δίπλα σου .

Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι.

Δεν Μου μένει παρά να σ' αγαπώ και να ελπίζω

ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου ,

και θα μιλήσεις λίγο μαζί μου . . . "